De kop boven dit stukje tekst is minder ernstig dan het lijkt. Ook bomen kunnen kwalen hebben.
Stichting Willem-Alexanderpark doet dan een beroep op onze eigen hovenier Ken Kemerink. Zo ook afgelopen donderdagavond toen vrijwilligers weer een schoffelronde deden, want ook onkruid schiet bij regen en zon de grond uit. En iemand moet dat werk doen.
Het was opgevallen dat bij de Gleditsia of christusdoorn (in de literatuur met kleine letter c geschreven), tegenover het Gezondheidscentrum Teteringen, een tak ‘op half zeven’ hing.
De op de foto nauwelijks zichtbare Ken maakte korte metten met de dissonant. Wie goed kijkt, kan nog net een vogelkastje zien hangen. Deze behuizing hebben we her en der in ons WiIlem-Alexanderpark aangebracht om woningnood onder gevleugelde Teteringse vrienden en vriendinnen te voorkomen.
Nieuws
Het was regelmatige bezoekers van ons Willem-Alexanderpark al opgevallen. De fontein, vooral geliefd bij de jongste generaties, maakte een uitgebluste indruk. Daar was weinig plezier meer aan te beleven. Accurate ambtenaren op het Bredase stadhuis reageerden adequaat op een alarmerend bericht hierover met als resultaat dat de Teteringse fontein er weer net zo bruisend bij staat als het dorp zelf. Iedereen blij. 
De petunia's in het Willem-Alexanderpark laten hun kleurrijke pracht naar hartenlust over de randen hangen. De verlate meiregen is als een pauselijke zegen voor de sterk op de proef gestelde natuur. De planten doen het ook goed dankzij de inspanningen van het door Stichting Willem-Alexanderpark samengestelde en gedirigeerde sproeiteam dat uitrukt als er op hoogte verdroging dreigt. Vrijwilligers doen dat belangeloos. Gewoon in hun vrije tijd.